Phuket - India

Phuket Thailand aan de Golf van Thailand
Het is een koninkrijk in Zuidoost Azie welk in het oosten wordt begrensd door Laos en Cambodja, in het westen door Myanmar en de Andamanse Zee in het uiterste zuiden door Maleisie en in het zuidoosten door de Golf van Thailand. Dit is een onderdeel van de Zuid Chinese zee.
Phuket is een eiland welk de laatste jaren op de achtergrond is geraakt voor de toeristen omdat deze momenteel liever aan de westkust op vakantie gaan waar diverse zandstranden zijn.
De religie in dit deel van Thailand is Bhoedisme.
’s Morgens om half acht kwamen we hier aan en we zouden ’s middags om drie uur weer vertrekken.
Wij hadden in Phuket geen tour geboekt maar hebben met ons zessen een busje gehuurd want we wilden wel graag naar de grootste Bhoedistische tempel. We waren daarom al om kwart over acht als eerste buiten de poort om de toeristische bussen van de Balmoral voor te zijn. Onderweg naar de tempel zei onze chauffeur dat de tempel pas om negen uur openging en daarom zette hij ons eerst af in een grote showroom vol met parels en diamanten op de onderverdieping en allerlei diverse snuisterijen en prularia op de bovenverdieping. Er liepen in die showroom wel 200 bedienden rond dus je kon je wel indenken wat hiervan de bedoeling was. De chauffeurs krijgen, als ze met klanten binnenkomen altijd gratis benzinebonnen, of de klant nu wel of niet koopt, dus voor de chauffeurs is dit ook bussines . Wij kregen er ook nog gratis koffie of thee en er gaat altijd wel iemand met een cadeautje in zijn zak de deur uit. Uiteindelijk zijn we om negen uur naar de tempel gegaan waar ook alweer enkele van de bussen aankwamen. Het was echt de moeite waard en de chauffeur bleef natuurlijk wachten. Langs heel het tempelgebeuren stonden ook weer lange rijen met verkoopstalletjes en hier was het goed toeven. De mannen moesten nog lekkere dunne shirtjes passen want het was warm en we wisten al dat het in India, welk onze volgend land zou zijn, ook verschrikkelijk warm en vochtig zou zijn. Boven de veertig graden was ons verteld. We zijn daar goed geslaagd met cadeautjes en zijn toen naar de olifanten gaan kijken. In de Thaise oerwoudgebieden kwamen voorheen olifanten zeer algemeen voor. Tot in het recente verleden waren tamme olifanten belangrijk als rij- en lastdieren, zowel bij de bosbouw als bij het wegtransport. De zeldzame witte olifanten gelden voor het koninkrijk nog steeds als gelukssymbolen op grond van de legende die vertelt, dat de Boedha in de incarnatie van een witte olifant zou zijn opgenomen. Er zijn zelfs nog tweedaagse olifantfeesten, jammer genoeg niet nu!!!! Olifanten worden momenteel nog beperkt ingezet voor de bosbouw maar het grootste werk van de olifanten zijn wel de toeristische doeleinden. Je kwam ze dan ook op diverse plaatsen tegen met mandjes op hun rug waarin twee mensen zaten die een ritje door de bossen maakten. Als je moest betalen, gaf je het briefje de olifant in zijn slurf en die gaf het netjes aan zijn baasje. Hij lustte alleen maar bananen!!
Ook Thailand heeft een tropisch klimaat en het was er daarom ook z0’n 36 graden, phoe,phoe!
De teelt van rijst is nog de belangrijkste bron van inkomsten. Verder is er suikerriet, katoen, jute, sojabonen cashewnoten en pinda’s, welke je overal overvloedig op de markten te koop aangeboden werden. Onze gids had ook nog een winkeltje waar ze de groei van de cashewnoten lieten zien, deze pelden en in allerlei diversiteiten te koop aanboden. Daar was de bemanning ook weer een op een. Je mocht alles proeven maar het was natuurlijk ook wel de bedoeling dat er verkocht werd. Dit was ook weer benzineprovisie voor onze chauffeur evenals in het honingwinkeltje waar allerlei lekkere produkten van honing werden tentoongesteld alsmede lekkere creme’pjes etc.etc. welke uiteraard ook weer te koop waren. We waren op tijd terug voor de boot vertrok en hadden toch een mooi stukje Phuket kunnen zien en proeven. Toen hadden we 3 zeedagen en tijdens de tweede dag werd Piet ziek! Hij was misselijk en had koorts en bleef in bed. We zeiden goed dat we drie zeedagen hebben want dan kun je een beetje rustig aan doen. Maar de volgende dag constateerde de dokter toch een nier-ontsteking en hij kreeg antibiotica. En hij kon in Cochin niet mee off-shore want hij had nog koorts. Ik had het een en ander voor hem klaar gezet want we waren om acht uur ’s morgens aangekomen en wij gingen om half elf on tour. Wij hadden daar een tour geboekt met ons zessen. We hadden gekozen voor de Alleppey Backwater. Jammer voor Piet want het was met de bus naar Alleppey en daar hadden we een vaartocht door de Backwaters van Kerala. Geweldig mooie omgeving en er waren tal van boten, opgebouwd uit riet. Deze werden gebruikt door toeristen. Ze konden enkele dagen gehuurd worden. Er waren dan drie mensen bij voor de bediening en het kostte 52.000 rupees per persoon oor drie dragen(dat is 800 euro) Dit was dan inclusief eten, drinken, kok en bediening. Wij zagen op deze boten alleen maar donkere mensen dus bij de Europeanen denk ik nog niet bekend. Maar mooi was het wel. We waren tegen half zes pas terug want de wegen in India zitten overal overvol en als je niet als je hart niet helemaal in orde is, krijg je zo een hartverzakking. Wat zijn dat een wegpiraten. Je moet niet teveel naar buiten kijken want er werd in de bus ook meerdere keren gegild. Maar we hebben het gehaald gelukkig! We hadden toen weer een zeedag en zouden de dag erna in Mumbai aankomen. Piet zei op die zeedag ’s morgens: Ik ga mee ontbijten en probeer hoe het gaat want Mumbai wil ik niet missen. Drie dagen in bed is genoeg. Hij had geen braakneigingen meer en voelde zich beter. Het ontbijt beviel prima en hij zei: Dan gaan we ook rustig even een rondje rond het schip proberen. Alle bekenden waren weer blij dat hij er weer was. Maar tijdens dit rondje begon ineens zijn been op te zwellen!! Dus hij werd weer het bed in verwezen door de dokter en zag Mumbai ook aan zijn neus voorbij gaan. Wij werden met de shuttle bus buiten het haventerrein gebracht, want daar was het een bende van jewelste. Het duurde een half uur voor we het stukje haventerrein overbrugd hadden wat je in hooguit 10 minuten zou kunnen lopen, maar door die griebes was dat lopen gelukkig niet toegestaan. Onze gids adviseerde ons om eerst een eindje buiten de poort nog door te lopen en dan verderop was een taxistandplaats! Ach, ach wat een viezigheid. Maar wij wilden met een watertaxi naar Elephanta Island & Caves gaan, dus wij hadden ook een taxi nodig , die ons naar die watertaxi toebracht. Deze caves waren ook een onderdeel van de door Piet en mij geplande excursie, dus ik vond het wel fijn dat ik daar nu toch met hun vieren toch heen kon. Want dit was cultuur, waar ik Piet dan toch, via de foto’s, van mee kon laten genieten. Deze Caves waren 1300 jaar geleden uitgehouwen in de rotsen met hele mooie afbeeldingen, met ondergrondse tempels van Shiva, een Hindoe Godheid. Mumbai is behalve om de industrie ook heel bekend om zijn filmproducties. Mensen uit de hele wereld komen hierheen om te acteren en te werken in Bollywood. Voor 1996 heette deze stad nog Bombay maar men beweert dat dit alleen een verbastering is van het originele Mumbai. Mumbai is de grootste stad van Mumbai en de hoofdstad van de deelstaat Maharashtra.
Hoeveel inwoners er momenteel zijn is niet echt bekend maar dat het er heeeel veeeel !!!!! zijn was al gauw te bemerken. Het wemelt er van de taxi’s en van de mensen. In Mumbai rijden meer dan 4.000 van die gele gevaartes, taxi’s dus, kris kras toeterend door de straten, te hectisch om hiervan een duidelijk beeld te scheppen. Vele van die taxi’s tijden of staan, dan hier, dan daar….overal, waar ze maar denken dat een toerist op straat loopt of stil blijft staan komen ze aanrijden of slepen je bijna de taxi in. Wij hadden onze taxi-chauffeur gevonden, net buiten het haventerrein, waar er eerst bijna een gevecht was ontstaan tussen een tiental van die hectische chauffeurs, en Bert was degene die dit altijd op zich neemt. Er werd geboden en afgedongen, met handen gezwaaid en geroepen, en uiteindelijk zou er eentje ons voor vijf pond naar de watertaxi voor Elephanta Island brengen. Het was een prachtige vijf-zitter en zelfs met airco. Hij gaf ons zijn kaartje en wij konden hem weer bellen als we terug kwamen. Bij de watertaxi aangekomen moesten we nog een stukje met een nostalgisch treintje, waar ook de zakken met uien en andere locale produkten mee vervoerd werden. Leuk gebeuren, maar toen moesten we 120 treden op naar boven….op naar de Caves. Wat was dat sjouwen zeg en dat met een temperatuur van 42 graden……. Maar dit had ook weer zijn leuke kanten want aan beide kanten waren allemaal weer tafeltjes met souveniers en wat nog mooier was, gewoon los lopende aapjes. Ze zaten op de zijmuurtjes met velen. Ze zaten elkaar te vlooien, een grotere aap zat een kleintje de borst te geven en er zater er een paar, gewoon aan een ijslolly te likken, welke ze gewoon van de mensen hadden afgepakt. Geweldig. Boven in de grotten was het lekker koel en we hebben ons uitgeleefd en geprobeerd zo veel mogelijk foto’s te verzamelen. Na anderhalf uur zijn we weer terug gaan en 120 treden naar beneden is natuurlijk een peulenschil! Het treintje, de watertaxi en toen onze eigen taxi, maar hoe moesten we die nu bellen!!!! Want we hadden in India gewoon geen bereik. Bert heeft gewoon een man uit India aangesproken en hem het kaartje gegeven en tien minuten laten kwam onze taxi aan. Ik wil niet overdrijven, maar in die tussentijd zijn er zeker 50 taxi’s gestopt en hebben er zeker 100 mensen gevraagd of we een taxi wilden!!!!! Intussen zijn we nog belazerd met ballonnen, hele grote laten zien en verkopen en kleintjes in ’n dichte verpakking geven. En dan 3 minuten later een vriend sturen die ons alsnog de grotere wil verkopen, want wij hadden alleen maar de kleintjes en voor vijf dollar extra enz. enz. Woest waren we, maar het helpt niks, terwijl zijn vriend waarschijnlijk een stuk verderop aan de overkant(stiekum) stond te lachen…..want het was weer gelukt. Maar die grotere hoefden wij echt niet meer !!!!!! Onze taxi-chauffeur bracht ons naar het centrum. Daar hebben we nog een uurtje rondgelopen, maar ook daar was een en al armoe. Overal lagen mensen op de grond en liepen schooiende moeders met kindjes op de arm…..te vies om aan te pakken….reden toeterende taxi’s en het was een grote chaos. Wij hadden genoeg van Mumbai gezien. Ik ben blij dat ik deze plaatsen bezocht heb, maar mochten we nog eens naar India willen gaan, dan zeker niet meer naar steden als Cochin of Mumbai, want steden met zoveel armoede waar wij zo wereldvreemd tegenover staan. Vies, vuil, arm, kan daar niets aan gedaan worden?
Terwijl ons steeds wordt benadrukt…..loop ze voorbij, zelfs zonder ze aandacht te geven of aan te kijken. Dit is echt moeilijk !!!!!!
Maar geschat zo’n 15.000.000 inwoners is ook echt heel veel.
Maar een rondreis door het binnenland met georganiseerde excurcies dat blijft wel trekken.

Onze taxi-chauffeur stond nog steeds op de afgesproken plek te wachten en hij mocht ons weer naar het schip brengen. Terwijl hij weer een goed daggeld had verdiend deze dag konden wij weer aan boord van onze decadente Balmoral stappen om alle indrukken van die dagen over al deze armoede op papier te zetten en dan om 18.00 uur koers te zetten naar een van de Verenigde Arabische Emiraten…………Dubai en dat is nog meer decadent en eeeecht over de Top
Groetjes, bedankt voor alle leuke reacties en tot horens.
Tini……………
Nog drie weekjes !!!!!