Australie Great Berrier Reef

Australie Brisbane 1 maart 2011
Hallo familie,vrienden, kennissen en iedereen die op de hoogte wil blijven van onze reis om de wereld. We gaan nu steeds meer beseffen dat het inderdaad een reis rond de hele wereld wordt. Een andere reis met zoveel cultuur, natuur, temperatuur, censuur en oceaan-verschillen hadden wij ons niet kunnen bedenken. Maar jullie moeten natuurlijk wel alles lezen want vandaag vroeg er iemand via het weblog: Hebben jullie ook iets van die aardbeving in Nieuw Zeeland meegemaakt? Maar…..daarover hadden wij toch al wel het nodige geschreven? Dacht ik tenminste !!!! Maar even ter verheldering: Enkele dagen voor die aardbeving hebben wij nog voor die, toen nog niet ingestortte mooie kathedraal gestaan op het plein, waar allerlei festiviteiten aan de gang waren en zodoende was de kathedraal op die dag alleen maar opengesteld voor een bloemententoonstelling waarvoor je kaartjes moest hebben om binnen te mogen. Omdat wij in Christchurch met een tour waren en zodoende weer op tijd bij de bus moesten zijn, hebben wij toen besloten om van die kerk alleen maar foto’s van de buitenkant te maken en even te genieten van de lokale markt en allerlei aktiviteiten op het kerkplein. Dus de foto’s van de nog niet ingestortte kathedraal, die kunnen we jullie bij thuiskomst zeker laten zien. Er is hier via de televisie en de kranten wel heel veel aandacht aan besteed want het was een echte ramp met 246 doden. Temeer daar er in september ook al ‘n aardbeving was geweest en er toen wij er waren nog duidelijk sporen van die vernielingen aanwezig waren. Een taxichauffeur die wij toevallig spraken vertelde zelfs dat er twee dagen voor de tweede aardbeving nog lichte naschokken voelbaar waren geweest. Vreselijk toch? Vandaag stond er een bericht in de krant dat de deken van de kathedraal moest huilen toen hij het “ongelooflijke”nieuws hoorde dat er in de kathedraal niet een dode was gevonden terwijl het aantal toen vermistte toeristen nog 22 was en die uiteindelijk toch allemaal van de vermisten-lijst geschrapt konden worden. Dit is een wonder geweest zei hij !!! Terwijl toch heel de toren van de kathedraal naar beneden was gekomen. Dus we hebben het niet direct maar wel indirect meegemaakt.
Maar nu het vervolg van onze reis!
1 Maart zijn we in de haven van Brisbane aangekomen waar we om kwart over negen een excursie hadden naar The Best of Brisbane. Toevallig met ons zessen. We hadden geen hoge verwachtingen van deze stad omdat Brisbane begin januari werd getroffen door overstromingen, welke grote delen van de stad compleet onder water hadden gezet! Alweer een ramp dus waar we (bijna) bijwaren! Brisbane is een stad in het oosten van Australie welke aan de Brisbane River ligt en is de hoofdstad van Queensland. Wij hadden intussen al veel over deze ramp gelezen in onze Daily Times en waren bang dat we die stad niet zouden kunnen bezoeken, maar de laatste week werd het gelukkig iets rustiger in en om Brisbane. Uiteindelijk kregen we de dag ervoor een bericht dat er wel excursies waren maar dat deze enigszins gewijzigd werden i.v.m. de opbouw-werkzaamheden. Dus we stelden ons er maar niet teveel van voor. Maar ook Brisbane was een hele grote stad in Australie. Brisbane heeft ruim 1.6 miljoen inwoners en is daardoor na Sydney en Melbourne de derde grootste stad van Australie. Brisbane is erg populair bij jonge toeristen vooral backpackers. Die kwam je dan ook overal tegen. Doordat Brisbane een typisch subtropisch klimaat heeft met hete vochtige zomers kun je je misschien van de hitte daar wel iets voorstellen. We waren blij dat onze bus airco had want ojee wat was het weer warm. We hebben door gigantische centra gereden en op vele plaatsen waren onderkanten van gebouwen afgeschermd met omheiningen en veel gebouwen stonden nog in de steigers. Onze gids was erg trots op zijn stad omdat er zulke verschrikkelijk gigantisch hoge gebouwen stonden. Maar wij keken meer naar de mooie kerken en de prachtige oude gebouwen. Die kerken stonden jammer genoeg helemaal verdrukt door deze giganten en konden hierdoor zelfs niet behoorlijk gefotografeerd worden. Na het mooie Sydney en de modderstromen viel deze stad eigenlijk een beetje in het niet. We hadden overigens als extra attractie de Wheel of Brisbane Experience op het programma staan. Dit was een heel groot reuzenrad waardoor we de stad vanaf de bovenkant konden bekijken. Ach ja wel een beetje een kermisattractie maar onze gids vond het super en wij iets minder. Toen we Brisbane vanuit de lucht hadden bekeken zijn we nog een stuk langs de Brisbane rivier gewandeld en dat vonden wij dan wel weer mooi, al zag het water er nog wel heel bruin, maar de gebouwen om en rond de haven gaven de stad toch weer wel een ander aanzicht met een mooie skyline.
We liepen nog langs de botanische tuinen. En wat we daar voor een geweldige bloemenpracht en mooie planten en bomen zagen!! Dat vonden wij dan weer wel heel bijzonder want zo zie je ze bij ons niet! Zo zie je maar weer, wat warmte en regen allemaal teweeg kunnen brengen. Vanaf 1988, na de Wereldtentoonstelling welke in Brisbane plaats vond, heeft deze stad een snelle groei doorgemaakt en is zodoende uitgegroeid tot deze huidige metropool.
’s Avonds om zes uur zette ons schip koers, richting Hamilton Island dus we hadden eerst nog een zeedag. Zeedagen zijn al een beetje gewoon geworden. Na een drukke dag aan de wal worden zeedagen meestal gebruikt om (iets langer) uit te slapen, bij mooi weer aan het dek te liggen, bij geen mooi weer de was de doen of de weblog bij te werken. Te zorgen dat je de hele dag op tijd aan de maaltijden deelneemt en dat zijn er genoeg hoor! Te zorgen dat je niet te laat bent voor het ijs, het gebak en allerlei andere lekkere hapjes en drankjes tussendoor. Hartstikke druk joh! En minder goed voor de slanke lijn. (jullie kennen ons straks niet meer terug, zo gezond zien wij er van buiten uit! Maar op deze zeedagen gaan we ook nog steeds onze rondjes lopen, zwemmen en trappen lopen niet te vergeten van de ene eet- of drinkgelegenheid naar de andere want dat is nog steeds niet allemaal gelijkvloers hoor! (en….de ijsjes Piet zijn in onze eetzaal zelfs al beroemd geworden) Volgens ons programma zouden we na anderhalve dag varen, ’s middags bij Hamilton Island aankomen, maar we hadden geluk. Ons schip ging al om negen uur ’s morgens voor anker . Dat was achteraf helemaal geluk, want Hamilton Island is zo’n prachtig eiland en zooooo decadent!! Het schip ging voor anker en om negen uur kwam de eerste Catamaran al aanvaren om ons naar het eiland te brengen. Het was toen al 32 graden. Wij met z’n zessen hadden geen tour geboekt omdat het geen groot eiland is en je hier gemakkelijk zelf het eiland kunt gaan bekijken. We hadden al gelezen dat je er , als je moe was van het wandelen, golfkarretjes kon huren. Hiervoor moest je dan wel je rijbewijs hebben, je mocht bijna nergens harder dan 25 km rijden en je moest de gordels aan, zoniet dan stond er zo een agent voor de bekeuring. Wij hadden besloten om (voor de lijn) eerst maar naar het strand te lopen met die hitte. Daar hadden we al gauw een rustig plekje onder de bomen gevonden en wij gaan zwemmen en snorkelen. Maar wat bleef het rustig daar op dat strand. Wij dachten naseizoen zeker? Of wij hebben zeker het eerst het strand gevonden???Nadat we gezwommen hadden zagen we ’n enorme bui aankomen, want bij een tropisch eiland horen ook tropische buien. Wij een stukje aan het lopen naar een groot afdak achter een gesloten prachtig Resort en daar stond toen een bordje met daarop : Wees voorzichtig in dit water met zwemmen want er zitten veel gevaarlijke kwallen in zee !!!!! Toen snapten wij wel waarom dit zo’n rustig mooi strand was wat wij (bijna) helemaal voor ons alleen hadden. We hebben toen nog maar even gebruik gemaakt van het mooie tropische zwembad bij dat Resort, wat gelukkig wel open was.
Die tropische bui overigens was enorm hevig, duurde ongeveer drie kwartier, maar het bleef heet. Dus je frist er niet eens van op. We hebben toen nog een uurtje van het strand tussen al die decadente huizen, Resorts, en tuinen doorgelopen. Hier was ook weer een prachtige natuur met heel veel aparte bomen en bloemen wat allemaal nog prachtig groen was en in bloei stond.
Geweldig mooi maar o zo warm want ik denk dat de temperatuur inmiddels wel was opgelopen tot zo’n 38 graden. Toen hebben we maar weer voor een bus met airco gekozen om de andere kant van het eiland te bekijken. Die bussen zijn gewoon gratis. Je kunt uit- en instappen waar je maar wilt als je maar zorgt dat je weer op tijd terug bent om de Catamaran te halen die je naar het schip terug brengt, voor de Balmoral zijn anker weer ophaalt en verder vaart. En ook dat is allemaal goed gelukt, dus we leren op deze manier zelfs om op tijd te komen. Waar een wereldcruise allemaal al niet goed voor is he? (hoor ik jullie denken)
De volgende dag was weer een zeedag, luieren, uitslapen enz………..enz. en toen zaterdag 5 maart Cairns, de laatste plaats die we aandeden in Australie.
Voor Cairns hadden Frank en Heleen en Piet een duik- en ofsnorkeldag van negen uur geboekt naar het Great Berrier Reef en zij werden om half negen ’s morgens opgehaald met een Catamaran. Meer kan en mag ik hier niet over vertellen want dat wordt het begin van Piet z’n volgende verhaal !!!!!! En dat wordt weer smullen denk ik ?
Bert, Greetje en ik zijn ook rond die tijd van boord gegaan en moesten zoals gewoonlijk eerst langs de douane. Je mag in Australie als je van boord gaat geen levensmiddelen mee nemen.
Er wordt op alle aankondigingen steeds voor gewaarschuwd!!!!! De mededeling luidt als volgt: In verband met strikte Australische Douane en Quarantaine regels is het ten strengste verboden om etenswaren zoals vers fruit. Groente, vlees, eieren, joghurt, melkproducten, honing, brood en andere etenswaren mee aan wal te nemen. Ook dranken, water in flessen, alcohol, kartonnen pakjes drinken. Al deze middelen alsmede sloffen sigaretten mogen niet van boord worden gebracht. Ook geen afgesloten flesjes water. Er is een pakje sigaretten voor persoonlijk gebruik toegestaan. Er staan hoge boetes op het niet naleven van deze regels. Wij danken U voor uw medewerking. Er loopt dan een hond rond die aan alle tassen snuffelt en steeksgewijs worden tassen opengemaakt. Het gaat zelfs zover dat er aan Greetjes tas , door een langslopende douane hond, een luchtje werd geroken. Ze werd apart genomen en moest de tas uitpakken maar er zat echt niets in. Toen vroeg die man: Hebt U vannacht misschien fruit in uw tas gehad want hij ruikt echt wel iets, hij bleef maar snuffelen! En ja hoor Greetje had vanmorgen de appel die zij in haar tas had van gisteren op haar kamer uit haar tas gelegd, die moest het dan zijn geweest. Knappe honden he????
Zo daar waren we zonder kleerscheuren door gekomen. Nu op zoek naar de Australische V.V.V.
Dat was niet moeilijk om te vinden ! Er waren die dag drie cruise-schepen in Cairns aangekomen dus het wemelde van de toeristen. Onderweg stonden op verschillende plekken herkenbare Australiers die je de weg wezen naar dit gebouw. Het was ongeveer een kwartiertje lopen en er waren allerhande leuke excursies te reserveren. We hadden al wat stadsinformatie doorgelezen en wij wilden graag met de trein naar Kuranda, een plaatsje in het Australische Aboriginal en Regenwoud. We kozen ervoor om dan met de Skyrail over de regenwouden heen weer naar Cairns terug te gondelen. Dit kon op het kantoor geregeld worden en er werden tijden bekeken, zodat we weer op tijd bij het schip terug zouden zijn en we onderweg toch tijd hadden om mooie foto’s te maken en wat lokale markten te bezoeken en natuurlijk een wandeling door het regenwoud te maken. We hadden alles samen met deze beambte, goed geregeld. We moesten naar het Kuranda Scenic Railway-station en dat was ongeveer twintig minuten lopen en oh wat was het warm.
De trein stond al op het perron maar we hadden nog ’n kwartier voor die vertrok. Het was een nostalgische lange trein waarmee we een uur en drie kwartier door de regenwouden reden. Prachtige watervallen want het regent daar bijna iedere dag en soms gigantische hoeveelheden. Daardoor waren er vanuit de grote rotsen ook gigantische watervallen te zien. Wat was dat een prachtig natuurschoon. (Ik moet eerst wel even vermelden dat wij die dag pas om 4 uur een bui kregen toen we in de bus zaten en die duurde toen weer tot ’n uur of 6) Toen we in Kuranda aankwamen hebben we daar weer lekker gewandeld, eerst even koffie gedronken en de lokale marktjes bezocht. Om een uur moesten we weer wij de Skyrail-kassa zijn, vanwaar we om half twee vertrokken richting Cairns. De gondels gingen 7,5 km lang over het regenwoud heen en onderweg kon je zelf bepalen bij welke stop je uit wilde stappen om foto’s te maken en/of een wandelingetje te maken, en dat hebben we ook gedaan. Er was ook nog een excursie onderweg bij van een half uur door het regenwoud, o.l.v. een gezellige Australische gids. We hadden geen tijd meer om de Aboriginal cultural performance te gaan bekijken maar ter herinnering aan Australie heb ik voor Piet een Aboriginal gekocht. (geen echte hoor want die past niet in de koffer) en omdat hij deze dag niet met ons heeft kunnen beleven. We waren om drie uur bij Cairns-station waar we zo in een bus konden stappen en naar de Balmoral gebracht werden. Gelukkig want het regende toen pijpestelen.
Dit was onze laatste dag in Australie en we zullen dit missen.
De Australiers zijn werkelijk heel aardige, behulpzame mensen, maar ze doen hun werk ook goed. Mijn zakmes, welk ik van onze oude Frenk uit Rotterdam had gekregen had ik al vanaf het begin van onze reis in het kleine zakje van m’n tas zitten, lekker gemakkelijk om een appeltje te schillen etc. Al wel tachtig keer gescand. Maar in Cairns, voor we terug aan boord van de Balmoral kwamen moest, zoals iedere keer de tas gescand worden door de Security en ja hoor hier in Australie ging de piep!!!! Het mesje werd tevoorschijn gehaald en werd in beslag genomen door de man achter de lopende band.
Hij heeft het kamernummer opgeschreven en dit kan aan het eind van de cruise, bij de Security van ons schip weer opgehaald worden. Wet is wet!
Ik stop nu weer en geef de pen aan Piet. Allemaal heel veel groeten vanaf de Balmoral. Tini en Piet