8 daagse overtocht naar Polynesische Eilanden

Zaterdagavond was een heldere avond en de kapitein had beloofd dat we ’s avonds sterren konden kijken op dek 11. Tevoren was er nog een show geweest waarbij ABBA optrad. Twee mooie meiden en ook twee mooie kerels. Het was geweldig. Dit duurde tot 12.00 uur en daarna naar dek 11 natuurlijk. Het dek was hartstikke vol!!! De kapitein gaf het teken dat de lichten allemaal uit konden en wat je dan ziet!!!!! Geweldig! Ze zeggen nog weleens: je ziet door de bomen het bos niet meer, maar nu had je door de hoeveelheid sterren moeite om de melkweg te zien. Gelukkig was er een sterrenkundige bij en die gaf met een hele sterke laserstraal, uitleg over de diverse sterrenbeelden. En wat we toen allemaal te zien kregen: Orion, het Zuiderkruis, lion(mijn sterrenbeeld) en de zuidpoolster. Heel interessant!
Dit is door de kapitein en de sterrenkundige dinsdagnacht nog eens herhaald, want toen was er weer een mooie sterrenhemel.
En nu gaan we zelf iedere avond op zoek om de sterren te zoeken. We hebben gisterernnacht 3 vallende sterren gezien (denken wij) en natuurlijk hebben we van alles stilletjes gewenst, maar het kunnen ook meteoren geweest zijn, wie zal het weten.
En dan de ervaring: acht volle dagen op zee !!!!!!!
Ik mag wel zeggen een hele ervaring waar we nog nooit eerder bij stil hebben gestaan!
Op de eerste plaats zitten we nu op 4 februari met 10,5 uur tijdsverschil. D.w.z. hier bij ons is het
10,5 uur vroeger dan in Nederland en dat is om toch nog te kunnen corresponderen met het thuisfront heel moeilijk.
Daarbij komt, als je zo midden op de Pacific vaart, waar je geen enkel schip of levend wezen tegenkomt dan wat bij jou aan boord zit, en je dan geen satelietverbinding kunt krijgen dit toch weleens een beetje beangstigd. Althans mij!
Wat als er iets geks gebeurd.
Een huisarts en een internist hebben we hier aan boord maar voor de extreme dingen heb je toch al gauw een chirurg of zo nodig en als die dan in geen velden of wegen te bereiken zijn, dan is dat toch een rare gewaarwording.
Snap je nu waarom die “vallende sterren” voor ons best belangrijk zijn.
Maar aan die dingen moet je niet te vaak denken.
Moeder werd 3 februari 96 jaar en wij hadden nooit verwacht dat we op die dag toch 24uur zonder verbinding zouden zitten.
’s Nachts om 12.00 uur zou het in Waalwijk 10 uur zijn en voor ons een mooie tijd om haar te feliciteren. Maar nee, geen bereik.
Dan maar om half vier de wekker zetten, toen om half zes weer maar nee nog steeds geen bereik niet binnen, niet buiten op dek, niet voor en niet achter en zelfs niet op het bovenste bovendek, en ja je snapt het al ! Pas de volgende nacht om 12.00 uur konden we contact krijgen en gelukkig was dat enkel maar om haar te feliciteren met haar 96e verjaardag.
Nu zijn we met onze laatste zeedag van de acht bezig en vanmiddag hebben we een speciale lunch op uitnodiging van de Kapitein, voor alle gasten die de hele cruise doen van Southampton naar Southampton. Zo worden we hier toch de hele dag lekker beziggehouden met van alles en nog wat.
Morgenochtend komen we om 7.00 uur aan op Marquesas Island en de eerste ankerplaats is dan Nuku Hiva dit is Frans Polynesia.
Het is het grootste eiland van deze archipel. Het heeft 2400 inwoners en is het dichtst bevolkt van de archipel. Het eiland bestaat uit 2 vulkaantoppen. De Tekao top is met 1200 meter de hoogste. Vlakbij deze vulkaan is een waterval . We worden met sloepen naar de vaste wal gebracht en gaan dit alles met een excursie bekijken.
Dus dan krijgen we eindelijk weer vaste grond onder de voeten.
Zeebenen hebben we nu in ieders geval en staan daardoor iets minder wankel.
Groetjes van ons beiden en tot het volgend verhaal maar weer.
Tini (en Piet)