Dubai en Oman

Dubai – Arabische Emiraten aan de Perziche Golf
Muscat – Oman aan de Golf van Oman
Superlatieven ontbreken !!!! in het netjes, oftewel, je bek valt er van open in het gewoon Hollands.
Dat is wat er gebeurt als je Dubai binnenvaart. Eerst zie je gewoon een hele grote zandbak met veel havenbekkens, waarin enkele grote cruiseschepen liggen. Ook de enorme Queen Mary II welke we in Sydney hadden gezien, was weer aanwezig. Vanaf het dek kun je al een beetje, de vorm zien van een van de grote Palmeilanden, die ze voor de kust hebben opgespoten, of beter gezegd, die ze hebben laten opspuiten, voornamelijk door de Hollanders. Twee complete eilanden in de vorm van een palmboom. Hiervoor zijn miljoenen tonnen zand verzet. In de stad hebben ze niet alleen in het centrum wolkenkrabbers gebouwd, maar voor de zekerheid hebben ze in verschillende plaatsen in hun grote stad ook enkele groepjes van die extreem gevormde kolossen neergezet. Hun vormgeving is moeilijk te beschrijven, maar er is er een bij, waarvan het lijkt dat de vierkante, ongeveer 150 m hoge woontoren, door een reus is vastgepakt bij de bovenste verdieping, en hij heeft het gebouw dan een hele slag in de rondte gedraaid, terwijl de voet is blijven staan. Het is dus 360 graden getordeerd. Je moet twee keer kijken om het te geloven! Maar wat je helemaal niet kunt geloven is de Burj Khalifa, het hoogste gebouw ter wereld momenteel. Toen we aan kwamen varen, zag je alleen het brede onderste gedeelte, tot net boven de andere wolkenkrabbers uitsteken. De eerste gedachte was, is dat nou alles? Dichterbij gevaren zagen we dat er wat nevel boven de stad hing en daarbovenuit zagen we, een slanke, glasachtige punt, eindeloos hoog de hemel in prikken. Het duurde even, voor we ons realiseerden, dat die brede voet en die glaspunt bij elkaar hoorden! De toren is 828 m hoog, dus bijna drie Eifeltorens hoog! Hij is ontwikkeld door een Amerikaans Architectenbureau en een Zuid Koreaanse hoofdaannemer en ook de Belgische aannemer Bessix heeft er veel aan gebouwd. Hoe hij eruit ziet ?? Je zet een handvol sigaretten rechtop op tafel, daarop zet je een iets kleinere handvol, daarop weer een iets kleiner enz. enz.
Je zet de laatste sigaretten op elkaar op de top, je verft het geheel zilverkleurig en voila je hebt de dertig dollar van het souvenier-modelletje wat wij hebben gekocht, uitgespaard. Onder in de toren, tot verdieping 37 zit de hotel accomodatie van het wereld beroemde Armani-hotel. Op de verdieping 37 tot 108 zijn appartementen gebouwd. Volgens onze gids had de project-ontwikkelaar wel geteld acht uur nodig om ze allemaal te verkopen. Het zwembad ligt op verdieping 178. De lobby op 124.En het observatiedek, het hoogste punt waar wij als toeristen naar toe mochten, ligt op
450 m hoogte. Wij knalden omhoog met een snelheid van zo’n vijfenzestig km per uur en met twintig personen tegelijk in de lift, en je merkt er geen bal van! Je voelt geen snelheidsvermeerdering en je voelt geen afremming, je moet alleen regelmatig slikken omdat je oren dichtklappen. Opeens hoor je kling….en dan gaan de liftdeuren weer open. Op het observatiedek heb je niet meteen het gevoel, op een toren te staan, het is net alsof je zweeft. Aan de ene kant zie je de zandheuvels van de eindeloze woestijn en aan de andere kant ligt de zee, met van hieruit goed zicht op de Palmeilanden. Ook de “wereld” een nieuwe groep eilanden die ze aan het opspuiten zijn, in de vorm van een wereldbol, wordt al zichtbaar. Op deze manier hebben de Koeweitis hun kustlijn van zo’n twintig kilometer vergroot tot een lengte van maar liefst achthonderdtwintig kilometer. Want ja, als je van plan bent een van de grote toeristische centra van de wereld te worden, moet je ook stranden hebben nietwaar?! En ook moet je uiteraard een jachthaven hebben met daarin wat Mega-jachten en daarop weer een Helidek en uiteraard weer daarop je privé-Heli. Naast de jachthaven bouwen ze dan een hotelletje in de vorm van een zeilbootmast met zeilen. Je snapt niet hoe ze er aan durven beginnen, maar het is prachtig, al is het maar 321 m hoog. Maar de zeven-sterren-status maakt veel goed, want zeven-sterren hotels schijnen er maar twee ter wereld te zijn. Ook de suites van 50.000 dollar per nacht zijn blijkbaar normaal. Onze gids vertelde dat enkele van die suites, al jarenlang aan superrijke russen zijn verhuurd. Over rijkdom gesproken!!! Aan de voet van de Burj Khalifa hebben ze half rondom de toren een vijver gedrappeerd van enkele hectaren groot. Helemaal blauw betegeld. En daarin wederom (het wordt een beetje saai) de allergrootste fonteinen ter wereld. Om het half uur begint de muziek te spelen en dan beginnen de honderden fonteinen, synchroom een wervelende watershow te spuiten. In Londen heb je het wisselen van de wacht als toeristische attractie en in Dubai doen ze het met fonteinen.
Naast de toren ligt een enorm overdekt winkelcentrum. De Dubai Mall. Ik haat natuurlijk winkeltjes, maar ook hier kijk je je ogen uit. Brede overdekte straten, welke uitkomen op overkapte marktpleinen, met hoge koepels, waarin op diverse hoogtes ook weer wandelpromenades zijn gebouwd met nog meer winkeltjes. Het gehele gebouw is gekoeld tot een heerlijke 22 graden. Op de A-locaties zitten ook alle winkels van Dior, Chanel, Dolce Gabana, Versace enz. enz. Ook hieraan zie je, ik ben tegen heug en meug alsnog een beetje merkbewust geworden. Ook de Burka is hier nog regelmatig te zien, maar veel vrouwen hebben hoofddoekjes en de mannen lopen veel in hun witte kafka, compleet met de witte of geblokte “theedoek”op hun hoofd. Zo’n 60% van het winkelend publiek is tot mijn verwondering westers gekleed. Het lijkt me dat, mede door het zo gekoesterde toerisme, ook de westerse invloed steeds groter wordt, in dit eens zo traditionele land. Als je de grote hal van die mall binnenloopt, loop je wederom tegen iets aan, wat alweer het grootste ter wereld wordt genoemd: n.l. het zeeaquarium !!! Een onwezenlijk grote glaswand van zo’n vijftien meter hoog en veertig meter breed en daarachter zwemmen de mens-grote haaien en roggen, tussen de kleinere oceaanbewoners, rond het koraal. Als je entree betaalt mag je de glazen tunnel in, die door het aquarium heenloopt en aan de andere kant zie je dan in iets kleinere aquariums, zowat alle tropische zoetwaterbewoners die er bestaan. Al bij al een hele belevenis. In het midden van de Mall, ver van de warme buitenmuren hebben de Koeweitis nog iets speciaals “laten”bouwen. Wat denk je van een ski-hall? En dat dan uitgerekend in een land waar ’s zomers de buitentemperatuur tot meer dan vijftig graden op kan lopen. Dus over energieverspilling gesproken????!!!! Verschillende van onze reisgenoten hebben daar de ski’s ondergebonden. Er is een compleet berg-landschap gecreëerd, met dennenbossen en skihutten, geen simpele stoeltjeslift, maar een originele cabinelift brengt je tot boven in die enorme hal, en dan kan je over echte sneeuw! naar beneden roetsen. Je kunt natuurlijk ook de rodelbaan kiezen. En de kleintjes, daarvoor hebben ze een speciale helling voor hun sleetjes gemaakt. Ook hier voor elk wat wils, maar dan tot in het extreme. Waar doen ze het van????? Zo’n vijftig jaar geleden reden ze nog op hun kameel door deze superdorre zandbak. Nu rijden ze in meestal japanse, maar ook in europeese auto’s, die allemaal drie van dezelfde kenmerken hebben: duur – groot – en nieuw! In 1966 ontdekten ze hier olie. In 1969 zijn ze begonnen met exporteren en toen ging het hard, heel hard! Onze gids noemde het onwaarschijnlijke bedrag van driehonderdvijftig miljoen dollar per maand aan olie inkomsten !! En dat op een bevolking van iets meer dan een miljoen. Dus ze hebben heel wat kunnen potten en over de hele wereld hebben ze hun geld geïnvesteerd. Hun ambities ten aanzien van de stad Dubai zijn onvoorstelbaar groot. Het is ook de enige stad in dit woestijnstaatje. 99% van de bevolking woont in Dubai-stad. En wat ze hier al gebouwd hebben! Hun metrolijnen (Siemens Duitsland) zijn klaar. Hun autowegen, meestal over de stad heen, zijn klaar. Hun Palmeilanden zijn ze aan het volbouwen. Hun Dubai waterfront met zeetunnel is nagenoeg klaar. Hun vliegveld wordt op vier na, het grootste ter wereld. Oh ja, en hun grootste golfbaan ter wereld is ook klaar!!! Maar hun plannen voor hun 1200 meter hoge Nakheel Tower hebben ze, vanwege zoiets banaals als financiele problemen, bevroren. Want ook hier heeft het financieel eventjes tegengezeten. Door de financiele crisis is hun onroerend goed met vijftig procent in waarde verminderd. Dus dat was even slikken. Maar ze hebben bij hun buren, het emiraat Abu Dhabi even tien miljard geleend! Dus met nieuwe projecten stoppen ze even, maar alles wat in aanbouw is, en dat is heel veel, wordt gewoon afgebouwd. Hun olie zal blijven stromen tot ongeveer 2025. Daarna raken hun oliebronnen leeg. De verwachting is dat, als die olie opraakt, de toeristenstroom naar deze unieke stad zodanig is gegroeid, dat ook hun verre nazaten, er probleemloos van zullen kunnen leven. Want ze leven er riant van hier in Dubai. De benzine kost 25 dollarcent per liter. Ze hoeven geen belasting te betalen. Gezondheidszorg en onderwijs zijn gratis. Huisvesting kost weinig, de staat betaalt een groot gedeelte van het eigen-huis-bezit. Er is voor iedereen werk en als ze niet werken studeren ze aan de eigen stads-universiteit o.l.v. ’s werelds beste docenten, uiteraard gratis! Dit alles volgens onze gids, die alles wel erg positief voorstelde. Maar dat schijnt noodzakelijk te zijn, wil je gids worden in dit soort landen. Maar ook ik moet bekennen dat, naast de prachtige steden die we bezocht hebben, deze stad is uitzonderlijk. Ook Dubai moet je gezien hebben. We hebben ook meegedaan aan een duinsafari in de woestijn.
Maar dat gebeurt ook weer op z’n “dubaiaans”. Niet met afgetrapte jeeps of zo. Hier doen ze het met nagenoeg nieuwe grote luxe vierwiel-drives. Zes tot acht cylinders, 200 a 300 PK. Ze laten de brede banden half leeg lopen als ze de verharde weg verlaten, de airco op vol (want het is er bloedheet in de woestijn), alles hermetisch dicht voor het stof, gordels vast, en dan gaat het er op los in dat losse zand en tegen die steile zandhellingen op. Het zijn echte scheurneuzen die safari-chauffeurs. We moesten het helaas een beetje rustig aan doen want bij ons zat een ouder Engels echtpaar, want oma zat telkens te piepen als het wat hard ging, en bij opa schudde zijn kop bijna van z’n mager nekje. Dus maar even dimmen vond de chauffeur. Zoiets hebben we ook op onze vorige reis in Peru gedaan. Daar ging het er heel wat ruiger aan toe. Daar hadden ze van oude karren de wielbasis verbreed en verlengd, de carrosserie gesloopt (alleen de stoelen stonden er nog in), een grote rolbar over het geheel en het andere belangrijkste, de hele uitlaat eraf. En daar knalden we door de duinen zoals we nog nooit beleefd hadden. Maar drie dagen daarna niesten we nog zand en we zagen bont en blauw. Maar deze nieuwe en stofvrije meer comfortabele safari, was ook wel leuk. Je kunt toch merken dat we wat meer verwend zijn geworden op deze reis.
Van Dubai zijn we drie dagen gevaren naar Muscat, de hoofdstad van Oman, het is al eeuwen lang een handelscentrum. Muscat is begin van de vijftiende eeuw door de Portugezen bezet. Toen kwamen de Ottomanen en daarna hadden de Hollanders van de V.O.C. het er even voor het zeggen met een grote handelspost. Het is een van de dunst bevolkte landen ter wereld, want het merendeel van het land bestaat uit gloeiendhete, dus kurkdroge, keiharde rotsgebergten, waar nog geen grassprietje wil groeien. De kuststrook is een drooggevallen binnenzee, dus vlak en min of meer vruchtbaar. Maar dat is voor de 3,5 miljoen Omani’s, niet zo belangrijk meer. Want ook hier hebben ze een gaatje in het velletje van moeder Aarde geboord, en wat vonden ze ????!!!! Olie uiteraard. En toen ging ook hier “de beer los”. Ze kochten en belegden wereldwijd in industrieën en vastgoed, en alles wat maar zekerheid kon bieden in de toekomst. Ook hebben ze van Muscat een belangrijke olietransport- en handelshaven gemaakt. De Omai’s hebben zich niet zoals in Dubai op extreme stedenbouw en toerisme gestort, en dat is aan te zien. Het land is authentieker, ook minder toeristisch en daardoor ook minder verwesterd. En dat verwesteren heeft voor de diverse landen hier in het Midden Oosten ook voor veel onrust gezorgd. Kijk maar naar Irak en in iets mindere mate Egypte en Libanon. Door dat verwesteren ontstaat dikwijls onderlinge onrust. En als er onrust ontstaat in een land, zijn het eerste die verdwijnen : de toeristen! En als dat gebeurt is een land als b.v. Dubai, weer terug bij af !!! Beide landen zijn nu schatrijk. De vraag is echter, welk land ook in de toekomst, het beste zal zijn voor zijn bevolking. Het uitbundige Dubai of het meer voorzichtig en ingetogen Oman? Oman heft ook een sterke financiele positie in de wereld, zeker voor zo’n klein land. Het heeft een grote internationale banksector waar veel getalenteerde buitenlanders, ook Nederlanders natuurlijk, topfuncties bekleden. We hadden vanuit Muscat een excursie naar het 80 km verderop gelegen Fort van de oude Ottomanen. Het was stijlvol gerestaureerd en geheel authentiek ingericht. Ook was het prachtig gelegen op een steile rotskam, met een mooi uitzicht over de stad. Maar het was veel klimmen, dus niet gemakkelijk met zo’n zeer pootje. Bij dit Fort was(heel onwaarschijnlijk in dat droge rotsgebergte) een kleine bron en vandaar liep een klein stroompje helder water, richting stad. In het water wemelde het van kleine visjes die, als je in het water stond aan je voeten knabbelden. Dus Tini heeft op deze manier een gratis voet-massage ondergaan. We zijn ook naar de vismarkt geweest, de Golf van Oman is een rijk visgebied. Op zo’n markt gaat het er heel simpel aan toe. Niet eerst de vis schoonmaken, niks geen ijs erbij om ze vers te houden, gewoon een zeiltje op de grond, een flinke berg stinkende vis erop en kopen maar. Ook lager er bergen geep, een sportvis die je bij ons in Nederland praktisch niet meer kunt vangen, maar ze zijn daar als consumptie-vis te koop. Evenals kleine haaien, roggen etc. Ze lusten daar alles! Maar je vergist je ook weleens! Ik zag daar een oud baasje, op sandaaltjes, een grijs warrig baardje en op zijn kop een traditioneel “petje”. Kromgebogen met zijn stokje scharrelde hij over de markt en probeerde overal af te pingelen. Ten lange laatste sjokte hij naar de parkeerplaats met een tiental visjes, samengebonden met een touwtje om toen in zo’n nieuwe “martijnen”Lexus te stappen, en weg te zoeven.
Muscat is een stad die zich bewust is van z’n eeuwen oude historie. Er is geen hoogbouw. De hoogste punten zijn de minoretten van de moskees en die zijn er meer dan vierhonderd. Alles wat historisch is, wordt uitermate goed onderhouden of is netjes en authentiek gerestaureerd. Je bek valt er welliswaar niet van open van deze stad, maar je krijgt wel een goede indruk van het Arabie van eeuwen her. Na Muscat hebben we nu weer drie dagen gevaren en we zitten nu in de Rode zee en zijn de gebieden met het kapingsrisico tussen Jemen en Somalie voorbij. We hebben geen kapers gezien en de bemanningsleden zijn nu de extra beveiligingen die aangebracht waren aan het schip nu weer aan het opruimen. De extra Security, die ’s nachts het schip bewaakten liggen nu te slapen . De spuitmonden en brandslangen zijn weer opgeruimd. De rollen prikkeldraad aan de relingen worden weer opgerold. De namaak mitrailleurs liggen weer in het magazijn en het enigste verdedigingsmiddel wat volgens mij enige zin had, de staalkabellus, die achter het schip door het water zwierde, om eventuele kaperschepen een kapotte schroef te bezorgen, is ook weer opgeruimd. De passagiers hebben dus wel wat extra gespreksstof gehad de laatste dagen, maar geen extra sensatie gelukkig. Ons schip liep volgens onze Kapitein weinig risico, omdat wij hoge snelheid varen en een hoog vrijboord hebben, waardoor het voor eventuele kapers erg moeilijk is om aan boord te komen. Er is ook voortdurend radio contact geweest met de internationale beveiligingsmacht van marineschepen die hier in de buurt rondvaren! We varen nu door een rustige Rode Zee en komen morgenvroeg om zes uur aan in Safaga – Egypte en dan neemt Tini het verhaal weer over.
Vanaf een zonnige Balmoral
Tot schrijfs, Piet